Elleboogluxatie

Een elleboogluxatie of ontwrichting van de elleboog ontstaat meestal na een ongeval. De aandoening wordt op de spoedgevallen dienst behandeld. De diagnose is meestal klinisch duidelijk maar een radiografie is noodzakelijk om eventuele breuken uit te sluiten. De elleboog wordt gereduceerd op spoed en nadien wordt een gips aangelegd. U komt nadien op consultatie en dan wordt afhankelijk van de radiografie/CT scan beslist of er een operatie noodzakelijk is. Dit zal voornamelijk afhangen van de geassocieerde fracturen en of de elleboog stabiel is.

Een "terrible triad" letsel is een letsel dat kan opgelopen worden bij een elleboogluxatie. Deze omvat een radiuskopfractuur is (spaakbeen), een coronoïd fractuur (ellepijp) en een ligamentair letsel (LCL/MCL letsel). Deze letsels worden zo genoemd omdat ze gepaard gaan met een belangrijke stijfheid van het ellebooggewricht. Deze letsels dienen meestal chirurgisch behandeld te worden. Het type chirurgie is afhankelijk van het fractuurpatroon en zal op de consultatie besproken worden. Meestal zal er een osteosynthese of een prothese van de radiuskopfractuur verricht worden, een osteosynthese van het coronoïd en een LCL sutuur (zelden een MCL sutuur).

Met of zonder operatie zal er een scharnierbrace aangemeten worden, deze zal afhankelijk van de stabiliteit van de elleboog ingesteld worden. Kinesitherapie wordt meestal opgestart 6 weken na het trauma.